Lieve jongen. In mij.

Een berichtje aan jou vanuit de hoogte in het prachtige Peru. Geniet je mee?

Laat me je niet vergeten. Haal me over om te blijven spelen, hoe groot mijn dromen ook zijn.

Laat ’t me maar me zien. Net als vroeger. De trucjes op ’t voetbalveld en op ’t pleintje. Hoe je ’t vliegtuig kon raken met je bal zo hoog.

Met de crossfiets op crossbaan. Hoe je kon fietsen op je achterwiel. Zonder de angst om te vallen.

Als mijn meningen te hoogdravend en serieus zijn. Haal me onderuit met een prachtige sliding zoals vroeger op t voetbalveld. Zo één waarbij je gelijk weer opstond en de andere kant op dribbelde.

Of als ik weer eens te rechtlijnig een snel oordeel heb, leer me die schaar nog een keer. Stuur me het bos in met die onnavolgbare beweging. En vervolg lachend je weg.

Of als ik te snel wil. Geforceerd. Leer me weer achteruit schaatsen. Zigzaggend en eindigend met een pirouette, waarbij het ijs heerlijk op spatte. En dan weer verder te glijden, moeiteloos.

Of als die lat te hoog, het perfect moet zijn… leer me gewoon te springen.

Net als vroeger over de sloot. En dat t dan niet uitmaakte als je dat niet haalde. En onder de modder thuis kwam. Leer me weer vies te mogen worden. Leer me verliezen.

Lieve jongen leer me steeds weer met jouw ogen te kijken. Te blijven spelen. Met m’n hoofd in de wolken en jouw voetjes op de grond. Tot m’n dood.