Mijn verhaal begint thuis, bij de plek waar ik vandaan kom. Bij mijn lieve ouders. Beide met hun eigen lot en voorgeschiedenis. Mijn moeder die op jonge leeftijd haar eerste man verloor en achter bleef met haar dochtertje, mijn zus. Ze ontmoette mijn vader en kort daarna werd ik geboren en daarna mijn broer. Mijn moeder en haar onverwerkte verlies, waardoor ze niet helemaal aanwezig kon zijn in het leven. Ik probeerde dat verlies goed te maken, op allerlei manieren en verloor daarmee wat goed was voor mij. Een onmogelijk taak, weet ik nu. Toen nog niet.

Ik verdwaalde, deed mijn best, tot ik een goede baan bij een bank had, een lieve vrouw, vrijstaande bungalow; tot ik ‘alles’ had. En in dat ‘alles’ werd ik alleen maar onrustiger. Ik was mezelf verloren in al dat mijn best doen. Mijn leven was gebouwd op drijfzand. Ik was zo onrustig van binnen dat ik naar buiten trok. Verdwaalde in de buitenwereld waar zoveel afleiding te vinden is. Het kleine jongetje in mij, zo bang dat er niet genoeg voor hem was, liet ik alleen achter. Het jongetje dat alles goed wilde maken en daarmee verloor wat goed was voor hem.

Met behulp van een therapeut durfde ik het aan om dat bange jongetje op te halen. Daarvoor moest ik naar binnen. Voelen hoe bang ik eigenlijk was. Langzaamaan leerde ik mezelf beter kennen en kreeg ik zicht op mijn eigen verlangens en behoeften. Ik nam ontslag bij de bank en ging fysiotherapie studeren. In de opleiding haptotherapie daarna, leerde ik vooral naar het verhaal van het lijf te luisteren. En ondertussen leerde ik ook meer naar mijn eigen lichaam te luisteren. Ik leerde te vertrouwen op de wijsheid van mijn lijf. Waarbij het ademwerk me hielp de weg naar binnen te vinden en te voelen.

De opleiding familie opstellingen bracht me de realisatie dat ik niet alleen op mezelf sta, maar in verbinding ben met mijn familiesysteem. En dat de kwaliteit van die verbinding nauw samenhangt met hoe ik me in het dagelijks leven voel.

En waar ik voorheen mijn best deed om iets in het leven voor elkaar te krijgen, durf ik me nu steeds meer af te vragen; “wat wil het leven van mij? In plaats van; “wat wil ik van het leven?” Laat ik me bewegen in plaats van zelf hard te gaan werken.

Misschien herken je wel wat in dit verhaal. Dat je “buiten” nodig hebt omdat je niet zo in contact staat met wat je van binnen voelt, bij jezelf. Misschien zoek je het in een partner, je kinderen, je werk, hobby, een verslaving, een reis. En natuurlijk geven die dingen vervulling, maar als ze iets op moeten vullen, ligt de teleurstelling op de loer.

Ik ontmoet je graag. Om samen naar binnen te gaan.

Jij bent welkom met jouw verhaal.